Bibliografia:
Abramowiczówna, Z. (1960). Słownik grecko-polski, PWN, Warszawa
Koziełło, D. (1997). Terapia Tańcem, "Kultura fizyczna".
Hora, Z. (1977). Krótki rys historii tańca. Zeszyt Naukowy Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Hora, Z. (1989). Niektóre aspekty arteterapii w kompleksowym leczeniu rehabilitacyjnym stosowanym w Szpitalu Rehabilitacyjnym w ZOZ dla Szkół Wyższych we Wrocławiu,„. Zeszyt Naukowy Akademii Muzycznej we Wrocławiu, (5).
Tłuczek, K. (2014). Ruch, taniec, symbolika ciała jako formy transgresji konstruktywnej „ku sobie”. Civitas Hominibus, 9, 105-113.
Jabłońska, K. (2012). Taniec na zdrowie. Więź, 55(646-647), 62-67.
Chmiel, B. (2012). Terapeutyczna wartość tańca w pracy z osobami autystycznymi.
Wallock, S. F. (1981). Reflections on mary whitehouse. American Journal of Dance Therapy, 4(2), 45-56.
RADZINSKI, J. (1959). Clinical Psychiatry (Psychiatria Kliniczna). American Journal of Psychiatry, 115(9), 855-856.
CUD
C-ciało
U-umysł
D-dusza
Jesteś cudem.
Przyjmując założenie środowiska choreo- terapeutów oraz psychoterapeutów tańcem i ruchów pomiędzy tymi 3 elementami istnieją wzajemne zależności. Oddziaływania zarówno na umysł poprzez pracę nad zniekształconymi myślami, kluczowymi przekonaniami oraz konstruktywnymi sposobami radzenie sobie z emocjami, jak i celowe wprowadzanie ciała w ruch i skupienie się na doznaniach cielesnych, mają istotny wpływ na zmiany w naszym zachowaniu.
Taniec jako składnik życia.
Taniec towarzyszy człowiekowi od wieków – pojawia się w rytuałach religijnych, społecznych oraz kulturowych, a także w różnych formach teatru.
"Taniec to zespół zjawisk ruchowych, które pojawiają się pod wpływem bodźców emocjonalnych oraz naturalnych ruchów ciała, a także muzyki". Jest to forma ekspresji, która oddziałuje na naszą psychikę i ciało. Badania wykazują, że taniec wpływa na centralny układ nerwowy, aktywując hormony odpowiedzialne za odczuwanie przyjemności i dające energię do działania. Pomaga także w koordynacji nerwowo-mięśniowej, reguluje pracę serca i wpływa na rytm oddechu.
Choreoterapia i jej cele
Choreoterapia to terapia oparta na tańcu. Nazwa pochodzi od greckich słów chorei (taniec) oraz therapeuein (leczyć, opiekować się), a także od choros (grupowy taniec). Jest to więc forma terapii, która wykorzystuje ekspresję ruchową do wspierania procesu zdrowienia.
Zgodnie z definicją Amerykańskiego Stowarzyszenia Choreoterapii (ADTA), choreoterapia to „terapeutyczne wykorzystanie ruchu jako procesu, który wspomaga emocjonalną i fizyczną integrację”.
Według Marian Chase taniec to forma komunikowania się ze światem, która pozwala na zaspokojenie naszych wewnętrznych potrzeb. W choreoterapii celem nie jest osiągnięcie konkretnego „produktu”, lecz przejście przez proces – uzewnętrznienie ukrytych uczuć i ich wyrażenie za pomocą rytmu, ruchu i symbolicznych działań. Terapia ta umożliwia przeżywanie emocji poprzez ruch i mimikę.
Głównym celem choreoterapii jest dokonanie zmiany, wzrostu i rozwoju, wykorzystując różne formy wyrazu, takie jak obraz, ruch, dźwięk czy gest. Poprzez ten proces możliwe jest głębsze połączenie ciała z umysłem, co sprzyja poprawie naszego dobrostanu emocjonalnego i fizycznego
Jestem tu dla Ciebie